سلام و خداحافظ
سلام همان سلام همیشگی
ولی خداحافظی ، خداحافظی دیگری است!
همان طور که هر سلامی خداحافظی و هر آغازی پایانی دارد هر آمدنی هم رفتنی دارد...
یادمه چهار پنج سال پیش که تازه با جهان اینترنت آشنا شده بودم یک روز مهدی آمد و گفت ابوطالب بیا وبلاگ بساز من ساخته ام و خیلی جالبه و ...
خلاصه با راهنمایی های مهدی منم توی جهان اینترنت صاحب یک فضا و یک وبلاگ شدم.
یادمه در اوایل ، وبلاگ رو تنها مدیریت می کردم و در مورد کامپیوتر مطلب می نوشتم تا اینکه با وبلاگ چند گچسارانی آشنا شدم.
وقتی در این وبلاگ یک عکس از گچساران دیدم خیلی خوشحال شدم  و باورم نمی شد که توی اینترنت گچساران هم وجود داره...
اما دیگه بیشتر از اون وبلاگ و اون عکس هیچ مطلب و یا عکس دیگری در مورد گچساران پیدا نکردم.
از این موقع بود که به فکر گروهی کردن وبلاگ و عوض کردن نام وبلاگ با نامی در مورد گچساران افتادم.
به همین دلیل یک روز که مهدی از دانشگاه قبلی اش برگشته بود جریان را با او در میان گذاشتم و از او خواستم که کمکم کنه که وبلاگ رو گروهی کنم.
مهدی هم قبول کرد و قرار شد فکرامون رو در مورد نام وبلاگ بعدا یکی کنیم و نامی انتخاب کنیم:
یک روز که توی دانشگاه مهدی رو توی سرویس دیدم با هم صحبت کردیم و به مهدی گفتم من از آنجایی که شهرم را دوست دارم و به آن و مردمش عشق می ورزم دوست دارم نام آن دارای کلمات عشق و گچساران باشد.
چندین نام پیشنهاد کردیم  و در آخر سر به نامی که مهدی در آخر گفت رسیدیم یعنی همان: (گچساران بلاگ عشق)
از فردای اون روز وبلاگ به صورت رسمی آغاز به کار کرد و تا به حالا که مشاهده می کنید.
حالا اکثر گچسارانی ها حداقل برای یک بار از این وبلاگ دیدن کرده اند و آن را می شناسند.
خوشحالم که به هدفم رسیدم و تونستم ارتباطی بین بیشترگچسارانی ها در همه نقاط کشور برقرار کنم همچنین با دیگر هموطنان در دیگر شهرها و کشورها...
بیشترین گچسارانی های مقیم خارج شهر ساکن اهواز و بعد شیراز بوده اند.
حالا سه چهار سال از اون موقع می گذره و موقع خداحافظی رسیده....
البته این خداحافظی منه و باقی دوستان هستند و همانطور که نویسنده های گچسارانی زیادی در این وبلاگ عضو شده بودند و به ما کمک کرده اند از این به بعد هم امیدوارم که ادامه داشته باشه و به عبارتی من وبلاگ رو به دست خود همشهری ها می سپارم و زحمت رو کم می کنم.
وبلاگی که همه با مدیریت ابوطالب می شناسند دیگه ابوطالب در اون جای نخواهد داشت و مربوط به همه گچسارانی ها می باشد و گچسارانی ها خودشان مدیریت می کنند.
وبلاگ رو به دست مهدی می سپارم و با همه خداحافظی می کنم ولی اگه مشکلی برای وبلاگ پیش آمد در حد توانم به مهدی کمک می کنم تا وقتی که کاملا جا بیفته...
از الهام جان دوست و همراه همیشگی ساکن تهران هم از صمیم قلب تشکر می کنم که از از اوایل ساخت وبلاگ تا به حال همراه ما بوده و هست.
دوستی که گرچه گچسارانی نیست ولی با این همنشینی و همراهی با گچسارانی ها به نظر من دیگه یک گچسارانی شده و هست.
امیدوارم که هر جا هستی و زندگی می کنی خوش وخرم و پیروز و سربلند باشی.
از همه دوستان و عزیزان همشهری خداحافظی می کنم و از شما ملتمسانه التماس دعا دارم و اگر خوبی و یا بدی از من دیده اید به بزرگواری مرامتان حلالم کنید.
باور کنید خیلی برام سخته و وقتی که به دوستان و بچه ها گفتم می خوام وبلاگ رو برای همیشه ترک کنم همه منو مسخره می کردند و می گفتند مگه ممکنه که تو این وبلاگ رو که مثل جونت دوست داری ترک کنی!
نمونه اش پسرخاله ام بود که به تازه گی نامزد کرده و به من می گفت شوخی می کنی و تو اینکارو نمی کنی!
ولی ایندفعه دیگه فرق می کنه و به پسرخاله نصیحت می کنم که من وبلاگم رو دوست داشتم و دارم ولی مجبورم ترکش کنم و این باعث نمیشه که عشق من نسبت به اون از بین بره ولی تو مواظب خودت و عشقت باش که اگر لحظه ای از هم غافل باشید ممکن است عشقتان در معرض خطر قرار گیرد!

راست میگه خیلی برام سخته ولی چاره ای نیست ...
دلم شکسته و به دلیل مشکلی که برایم پیش آمده دیگه روحیه ای برایم نمانده و دلم نمی خواد که با دل شکسته با همشهری هایم حرف بزنم و ارتباط برقرار کنم به همین دلیل برای همیشه اینجا رو ترک می کنم.

داشتم آهنگ های جدید حمید عسگری رو گوش می دادم که به این آهنگ اون که گذاشته ام روی وبلاگ روبه رو شدم و دیدم خالی از لطف نیست که برای شما بذارم از بابت کیفیت بدش معذرت می خوام مجبور شدم حجمش را کم کنم که زود لود بشه.
خوب دیگه وقت وداع رسیده
الوداع السنتی و من .....

من روز پنج شنبه ساعت 5 تا 7 میام نت برای خداحافظی آخر.
منتظر همه شما عزیزان همراه هستم.

آی دی من رو هم که دارین:
gachsaran4u@yahoo.com
حلالم کنید
خداحافظ همگی
و ..... شاید یک روز برگشتم دوست دارم که اون روز..........

یا علی