در ادامه پست قبل و به نقل از نماینده گچساران در مجلس:

وضعیت پتروشیمی گچساران راضی کننده نیست!

سید قدرت اله حسینی گفت: اگر روند موجود پتروشیمی گچساران همانند وضعیت موجود ادامه داشته باشد بدون شک هیچ منفعت و سودی برای مردم این دیار ندارد.
به گزارش ایلنا،وی افزود: بحث اولیه پتروشیمی گچساران راجع به نبود اعتبارات و تامین مواد اولیه از بید بلند بود که استنباط بنده با توجه به جلسات متعددی که داشتیم این پتروشیمی اگر با این روند و شرایط بخواهد پیش برود نفعی برای مردم شهرستان گچساران ندارد.
 نماینده شهرستان های گچساران و باشت در مجلس شورای اسلامی از عملکرد نحوه واگذاری پتروشیمی این شهرستان به برخی اشخاص هم انتقاد و خاطرنشان کرد: آنان تاکنون بیشتر از 10 میلیارد تومان خرج نکرده اند و به بهانه اینکه دولت به مناطق محروم تسهیلات پرداخت می کنند در این صنعت قصد سرمایه گذاری دارند.
حسینی گفت: چند تا شرکت خصوصی سهام پتروشیمی گچساران را تصاحب کرده اند و اگر روندش همینطور ادامه پیدا کند مردم خیلی ذی نفع نیستند زیرا نگذاشتند سهامش پذیره نویسی و سهامش واگذار شود.
وی افزود: آقایان می خواهند کارگر ، تکنسین و مهندسش را هم از بیرون بیاورند پس به چه درد ما می خورد؟

به نقل از تابناک

این مطلب رو هم از سایت فرهنگی گچساران دیدم بخونین:

احتمال به بهربرداری رسیدن پتروشیمی گچساران در 100 سال آینده

در حالی که بیش از هشت سال از تصویب و کلنگ زنی طرح پتروشیمی گچساران می گذرد اما این طرح پس از این مدت تنها هشت درصد رشد داشته و اجرای آن در پس وعده های امروز و فردا گم شده است. این طرح که قرار بود به گفته مسئولان با تولید بیش از یک میلیون تن اتیلن در سال بعد از واحد جم عسلویه، بزرگ ترین تولیدکننده این محصول در کشور و دومین واحد تولید کننده اتیلن در جهان باشد، اکنون جز یک تابلوی بزرگ و چند ساختمان اداری نیمه تمام چیز دیگری ندارد. طرح پتروشیمی گچساران که در آبان 81 تصویب و آغاز شد، برای بار دوم و در فروردین 86 با حضور برخی مسئولان وزرات نفت و نمایندگان مجلس، گلنگ آن بر زمین زده شد و در آن روز مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی از بهره برداری مجتمع پتروشیمی گچساران تا چهار سال آینده خبر داد. اما 100 روز از کلنگ زنی این طرح نگذشته و جای گلنگ احداث بر زمین مانده بود که فرماندار گچساران اعلام کرد:" به دلیل بروز مشکلات مالی روند ساخت پتروشیمی با مشکل رو به رو شده است". بر این اساس فروش سهام پتروشیمی گچساران و دهدشت در دستور کار قرار گرفت اما چند ماه بعد استاندار استان میزان پذیره‌ نویسی از سوی مردم این استان برای آغاز فعالیت اجرایی دو شرکت پتروشیمی گچساران و دهدشت را ضعیف عنوان کرد و از دولت خواست رسما برای اجرایی شدن این پروژه های مهم وارد عمل شود. اما اجرای این طرح به عنوان مادر مجتمعهای پتروشیمی "بروجن"، "دهدشت"، "ممسنی" و "کازرون" همچنان در هاله ای از ابهام باقی ماند. 

آرزوی مردم شهرستان گچساران برای داشتن پتروشیمی و کاهش بیکاری جوانانشان در پس وعده های امروز و فردای مسئولان گم شده است. مردمی که سهمشان از نفت 80 دلاری و تولید 750 هزار بشکه ای در روز، آلودگی و دود چاههای نفت و گاز است. آنان می پرسند چرا بسیاری از شهرهایی که صد ها کیلومترها با منابع نفت و گاز فاصله دارند سالهاست که صاحب پتروشیمی هستند اما گچساران با تولید 17 درصد نفت و گاز کشور هنوز در خم کوچه اول مانده است.

درحالیکه روز بروز نفت و گازهای جنوب ایران به طرف مرکز و شمال ایران هدایت میشود ولی مردم جنوب ایران فقط دود وفقرو آلودگی محیط زیست عایدشان میشود. چرا باید گچساران با 15 درصد بیکاری در صدر شهرهای بیکار ایران باشد. آیا مسولانی که در راس قرار دارند فاقد صلاحیت هستند یا اینکه این سیاست دولت میباشد. چرا یک شهری که فقط 140 هزار نفر جمعیت دارد و به اندازه تمام کشور الجزایر نفت تولید میکند شبیه به یک شهر در افغانستان میباشد آیا دولت با همکاری مسولان درراس که اکثرا بومی نیستند آگاهانه در حال این خیانت هستند یا اینکه مسولان محلی فاقد شرایط احراز پستهای خود بوده و مناطق دیگر کشور درحال ربودن سرمایه های جنوب کشور هستند چرا بودجه دولت برای تیمهای امستقلال و پرسپولیس باید بیشتر از بودجه گچساران باشد آیا کاسه ای زیر نیم کاسه نیست ؟